وقایع صنعت – صنعت نفت نقش مهمی در چرخ اقتصادی کشور دارد و داشتن نیروی انسانی مجرب و متخصص و تحصیلکرده به نوعی سرمایه‌گذاری در این صنعت محسوب میشود. اما متاسفانه سالهاست این سرمایه‌گذاری درحق کارکنان و نیروهای استخدامی سال ۱۳۹۲ وزارت نفت صورت نپذیرفته وطی این ده سال و اندی پیشرفت چشمگیری در پایه حقوق سازمانی آنان لحاظ نشده و این کارکنان رسمی به تعریف سازمانی جدیدالاستخدام، درسال ۹۲ در طی آخرین فراخوان عمومی درزمان مدیریت بیژن نامدارزنگنه به کار گرفته شده اند، اولا بدلیل ناملایمتی هایی که ایشان چه در بدو استخدام و چه بعداز آن در گنجاندن پایه حقوقی ضعیف و غیرکارشناسی در فیش حقوقیشان و دوما افزایش دوران پیمانی و عدم لحاظ ماده ده قانون مقررات و اختیارات مصوب سال ۹۱ و ثالثا عدم تعدیل مدرک تا مقاطع بالاتر و کمبود و نبود ارائه امکانات رفاهی در شان خانواده های پرسنل رسمی نفتی جدید و ورود سلایق مختلف و تبعیض دراین مورد و سایر مزایا عمده مشکلاتی هستند که گریبانگیر آنها شده است و از شرح کامل و جز به جز آن امتناع میکنیم و به دغدغه اصلی و اساسی شان، ترمیم حقوق و مزایا که باعث شده این نیروهای تحصیلکرده و تلاشگر که بعضاً مدیران کنونی و آینده صنعت نفت هستند در شرایط سخت و نابه هنجار اجتماعی و شغلی از حیث تأمین مالی از راه کسب و کار خود قراربگیرند، میپردازیم.

این مسئله حقوقی در جایی صورت گرفته که بار اصلی اقتصاد کشور به دوش نفت است و بخش عمده بودجه سالیانه از محل فروش نفت تامین میشود اما دریغ از پرسنل سال ۹۲ که از این دریای بزرگ سهمی جز تبعیض و بی عدالتی ندیده اند و در عمل به لقب کف بگیر سازمان دست پیدا کرده اند و این درتصور عموم مردم که کسانیکه در وزارت نفت کار میکنند نجومی بگیر هستند و دغدغه ای ندارند را شامل این کارکنان نفت سال ۹۲ نکرده است و حکایت آش نخورده و دهن سوخته را بار دیگر به خاطر می آورد.

این درحالیست که تورم افسارگسیخته و روزانه بازار ازیک سو و مقایسه حقوقی این کارکنان با سایر نیروهای تحت الامر وزارت نفت اهم از نیروهای قراردادی و نیروهای رسمی قدیمی و حتی بعضاً ارکان ثالث بیشتر از همیشه بی عدالتی و تبعیض و فاصله حقوقی را در زندگی آنها به رخ می کشد، اما علی رغم این همه بی مهری که در حق این کارکنان تلاشگر و متخصص و صبور صورت گرفته همچنان در گرمای طاقت فرسای مناطق نفتی و شرایط سخت کاری حتی یک لحظه کار را متوقف نکرده اند و مخلصانه پای کار ایستاده‌اند و در انجام وظیفه قصوری راه نمی دهند. پس تنها امیدشان به دولت تازه نفس چهاردهم است که با درایت و دیدگاه تحول گرای خود نسبت به ترمیم حقوق و سایر مزایای این قشر آسیب دیده نفتی و زحمتکش بازنگری کنند، چه بسا بار دیگر آب رفته به جوی برگردد و در اقدامی رئوفانه و عدالت محور دلگرمی تازه ای به خانواده های محترم آنان بخشیده شود. و اینان قرار بر این دارند تا در اقدامی طی یک تحصن کاملا شغلی و صنفی و حضوری در روز هشتم مهرماه در جلوی وزرات صدای خسته خود را به گوش وزیر محترم برسانند.