عمران بائوج خوراک خبرخوان خوراک اتم

چین نه با هیاهو، که با رقص نرم و پیوسته در میدان قدرت جهانی حرکت کرده است. این رقص اژدها نشان می‌دهد که در جهانی پرآشوب، پیروزی نه از آنِ شتاب‌زدگان، بلکه از آنِ صبورانی است که اقتصاد را محور، تاریخ را پشتوانه و دیپلماسی را ابزار می‌دانند.
تصور کنید نادرشاه افشار به جای آن‌که همچون فاتحان قدیم تنها با شمشیر تاریخ را بلرزاند، همچون پتر کبیر روسیه دست به نهادسازی، مدرنیزاسیون و اصلاحات پایدار می‌زد. امروز ایران چه جایگاهی داشت؟ قدرتی برق‌آسا اما زودگذر، یا خورشیدی پایدار و ماندگار در روابط بین‌الملل؟
در جهان امروز، سفارتخانه‌ها دیگر تنها محل تبادل یادداشت‌های رسمی و پرچم‌های نیمه‌افراشته نیستند. پشت درهای بسته، در کنار میزهای چوبی صیقلی و زیر نور گرم لوسترهای قدیمی، جنگی بی‌صدا جریان دارد: جنگی برای فتح بازارها، بستن قراردادهای میلیاردی، و تسلط بر زنجیره‌های تأمین جهانی.
هایدگر، فیلسوفی که ۱۰۰ سال پیش درباره "ماهیت پنهان تکنولوژی" هشدار داد، معتقد بود که تکنولوژی نه ابزار ما بلکه ارباب ماست، زیرا جهان را به شکل یک ذخیره مصرفی آشکار می‌کند. اکنون در قرن بیست‌ویکم، این حقیقت از همیشه آشکارتر است.
اغلب ما شاهنامه را با نام رستم و سهراب، زال و سیمرغ، یا شاید با تصویر شاهان افسانه‌ای می‌شناسیم. اما اگر کمی دقیق‌تر شویم، شاهنامه فقط یک دفتر شعر حماسی نیست؛ بلکه سندی است پنهان از آنچه امروز آن را سیاست جهانی، اقتصاد منابع، و حتی هویت ملی در نظام بین‌الملل می‌نامیم.
نظم جهانی جدید نه از دل انقلاب، که از دل انقلاب دیجیتال زاده می‌شود. اگر قرن بیستم، قرن جنگ‌های جهانی و جنگ سرد بود، قرن بیست‌ویکم قرن نبرد برای تسلط بر جهان دیجیتال است.
مذاکرات رم اگرچه تکرار صحنه‌های دیپلماسی قدیمی است، اما در دل خود فرصتی نوین برای بازتعریف بازی میان ایران و غرب دارد. اگر طرفین قواعد بازی را تغییر دهند، نه‌تنها از "معمای زندانی" رها می‌شوند، بلکه می‌توانند یک توافق هوشمندانه و تدریجی بسازند که در آن، امنیت، احترام و منافع مشترک هم‌زمان وجود دارد.
دور چهارم مذاکرات غیررسمی ایران و آمریکا در عمان پایان یافت؛ اما برخلاف دوره‌های پیشین، هیچ برنامه‌ریزی روشنی برای ادامه مذاکرات اعلام نشده است. آمریکا پیشنهاد داده دور پنجم نیز در عمان برگزار شود، اما ایران فعلاً این درخواست را نپذیرفته است.