وقایع صنعت – گزارش عملکرد یک‌ماهه منتهی به ۳۱ مرداد ۱۴۰۴، از کاهش نگران‌کننده فروش شرکت کربن ایران(شکربن) حکایت دارد. این شرکت تنها ۲,۴۰۱,۵۳۹ میلیون ریال درآمد عملیاتی کسب کرده که نسبت به دوره مشابه سال گذشته، افت چشمگیر ۱۵ درصدی را نشان می‌دهد. این افول در حالی است که بازار داخلی همچنان از تقاضای بالایی برای محصولات کربنی برخوردار بوده و سهم رقبا، به‌ویژه بازیگران خارجی، رو به فزونی است.

ریشه اصلی این چالش‌ها نه صرفاً در کاهش درآمدها، بلکه در ساختار مدیریتی آشفته و بی‌ثبات این شرکت نهفته است. حمزه کریمی، مدیرعامل سابق که اکنون سکان هدایت یک پتروشیمی دیگر را بر عهده دارد، کماکان ریاست هیئت‌مدیره کربن ایران را در اختیار دارد. در غیاب یک مدیرعامل دائمی، اداره امور شرکت به صورت سرپرستی به یکی از اعضای هیئت‌مدیره، به نام فارسی، واگذار شده است.

این وضعیت بیش از آنکه تدبیری کارآمد باشد، بازتاب‌دهنده سردرگمی عمیق مدیریتی و عدم انسجام در رأس شرکت است. حالا پرسش اساسی اینجاست: با وجود چنین ابهام ساختاری و ضعف مفرط در فرآیندهای تصمیم‌گیری، چگونه می‌توان از شرکت انتظار داشت که توان رقابت‌پذیری خود را در بازاری پویا و چالش‌برانگیز حفظ کند؟ آیا سهامداران و ذینفعان باید تاوان بی‌تدبیری‌ها و آنچه که به نظر می‌رسد بازی‌های قدرت در سطوح بالای مدیریتی است را بپردازند؟ شرکت کربن ایران به جای تمرکز بر تثبیت تولید و توسعه سهم بازار، اکنون درگیر برزخ مدیریت موقت و بی‌ثباتی ساختاری است. ادامه این روند نه تنها چشم‌انداز آتی شرکت را با ابهامات جدی مواجه می‌سازد، بلکه موجودیت آن را در بلندمدت تهدید خواهد کرد.