وقایع صنعت – گرانی سرسام‌آور لوازم‌التحریر، این روزها نه صرفاً یک چالش اقتصادی، بلکه مانعی راهبردی بر سر راه توسعه و عدالت آموزشی است. این پدیده، خط بطلانی بر شعار «آموزش هزینه نیست، بلکه سرمایه‌گذاری بلندمدت است» می‌کشد و ابعاد فاجعه‌باری را آشکار می‌سازد. محرومیت از تحصیل فراتر از نداشتن مدرک یا صرفاً سواد خواندن و نوشتن است؛ این نفی حق بنیادین و تضییع پتانسیل‌های انسانی یک کشور است.

وقتی خانواده‌ها در مضیقه معیشتی، ناچار به انتخاب بین نان شب و تهیه دفتر و مداد می‌شوند، جبر اقتصادی کودکان را به ورطه بازار کار پرتاب می‌کند. این چرخه باطل فقر-محرومیت-کار کودک، فرصت گریز از فقر را از نسل‌های آتی سلب می‌کند، حال آنکه تحصیل، معتبرترین ابزار توانمندسازی و خروج از دام فقر است. نبود سیاست‌های حمایتی مدون و جامع و تجاهل به این بحران، بنیان‌های توسعه پایدار جامعه را هدف قرار داده است.

پیامدهای این بی‌تدبیری ریشه‌دار، تنها به سال‌های ابتدایی زندگی کودکان محدود نمی‌شود؛ بلکه سرمایه انسانی را به فرسایش می‌کشاند و فردایی ناپایدار و متزلزل را برای کل کشور رقم می‌زند. جامعه‌ای که بهای آموزش فرزندانش را نپردازد، دیر یا زود، بهای سنگین‌تری را برای جهل و محرومیت فزاینده و اضمحلال اجتماعی خواهد پرداخت.