وقایع صنعت – سیاست‌های بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، همواره نشان‌دهنده نادیده‌انگاری آشکار قوانین و مقررات بین‌المللی و رویه‌ای ثابت در نقض توافق‌ها و آتش‌بس‌ها بوده است. کارنامه وی مملو از اقدامات تهاجمی و کشتار غیرنظامیان است که نشان‌دهنده ماهیت جنگ‌طلبانه و بی‌اعتنایی این سیاستمدار به جان انسان‌هاست.

برخلاف هرگونه تصور خوش‌بینانه، صلح و ثبات در منطقه نه تنها اولویت نتانیاهو نیست، بلکه عملاً در تضاد با منافع سیاسی و شخصی وی قرار دارد. تداوم جنگ و بحران، ابزار اصلی نتانیاهو برای حفظ قدرت، اجتناب از پاسخگویی در برابر اتهامات داخلی و ماندن در کانون توجه است. این استراتژی، او را از مواجهه با پیامدهای سیاست‌های شکست‌خورده‌اش و فشار برای اصلاحات داخلی رها می‌سازد؛ از این رو، صلح به معنای واقعی کلمه، دشمن اصلی وی است.

بررسی کارنامه نتانیاهو نشان می‌دهد که نقض توافقات و تداوم خصومت‌ها، یک الگوی رفتاری مکرر و پیش‌بینی‌پذیر است. در تمامی درگیری‌هایی که هدایت کرده، شاهد نقض یک‌جانبه آتش‌بس‌ها و گسترش دامنه عملیات پس از برقراری آرامش نسبی بوده‌ایم. از تجاوزات مکرر به نوار غزه، که اغلب با هدف سرکوب و کشتار غیرنظامیان بی‌گناه فلسطینی انجام شده و آتش‌بس‌های شکننده را بارها نقض کرده است، گرفته تا حملات مکرر و بی‌پروا به خاک سوریه و لبنان، تمامی این موارد گواهی بر این مدعاست که ماشین جنگی نتانیاهو هرگز متوقف نمی‌شود مگر اینکه با مقاومتی جدی مواجه شود. این اقدامات نه تنها نقض آشکار حاکمیت ملی کشورهاست، بلکه ناقض صریح قوانین جنگ و حقوق بشردوستانه بین‌المللی است.

با توجه به این پیشینه ثابت و رویکرد ذاتی نتانیاهو به جنگ، خوش‌باوری نسبت به تمایل وی برای دستیابی به صلح و ثبات، بلاهت‌بار خواهد بود. پایان دادن به جنگ و بحران، با موجودیت سیاسی او درآمیخته نیست و نتانیاهو بقای خود را در سایه شعله‌ور نگه داشتن آتش درگیری‌ها می‌بیند. بنابراین، انتظار رفتاری متفاوت از وی در قبال ایران، خلاف منطق و تجربه است. هدف این نخست‌وزیر همیشه یک ایران تضعیف شده، تجزیه شده و تحت سلطه بوده تا هر زمان که اراده کند، بتواند آن را تنبیه کند. جامعه جهانی باید با واقع‌بینی به این سیاستمدار نگاه کند و اجازه ندهد فریب درخواست‌های ظاهری و مانورهای سیاسی او را بخورد.